“Voetballen is geweldig”
Eva (2004) woont met haar vader Henk (1975), moeder Edith (1976) en zus Inez (2001) in een dorp in de Zaanstreek. Het is een gemoedelijk dorp en grenst aan de polder. Daar wandelt en fietst de familie als het mooi weer is. Op steenworp afstand van hun huis vind je een zwembad, bibliotheek, winkelcentrum en voetbalclub. Er bestaat een duidelijk saamhorigheidsgevoel bij de Zaankanters en ze zijn gewend om elkaar elke dag gedag te zeggen. Ze wonen er graag.
Kennismaken
Omdat het interview en de fotoshoot op een zaterdag vallen, moet Eva de eerste wedstrijd van het nieuwe voetbalseizoen missen ☹. Eva: “Ik voetbal in het meisjesteam bij Sporting Krommenie. Dat doe ik nu al 7,5 jaar. Meestal speel ik rechts- of linksbuiten, op het middenveld. Zo kan ik lekker veel rennen. Voorzetten geven is geweldig, vooral als de bal er dan in gaat. De voetbalpoule bestaat uit twaalf teams, dus ik heb nog wel wat wedstrijden te spelen. Zo heerlijk dat het seizoen weer is begonnen, want als er een stop is dan mis ik het voetbal zo erg dat ik er chagrijnig van kan worden. Nu kan ik weer twee keer per week trainen en op zaterdag een wedstrijd spelen. Eigenlijk voetbal ik elke dag. Er is een voetbalveldje vlak bij ons huis, en met vrienden ben ik daar bijna elke dag wel te vinden. Als ik voetbal vergeet ik makkelijker de stress van school. En voetballen helpt ook als ik een overdosis energie heb. Als er niemand is om mee te voetballen dan kan ik ook alleen trainen, met een bal aan een koord.”
Eva is voetbalfan van AZ in Alkmaar (Zaanstreek). Eva: “Ik ga af en toe met mijn vader naar AZ. Vooral naar de eredivisie wedstrijden in het stadion. Dat is zó geweldig. Iedereen juichen! En we kijken thuis veel voetbal op tv. Jaaa, AZ verliest ook wel eens, daar baal ik dan vreselijk van.”
Op de middelbare school had ze een lastige start, want ze was de enige van haar basisschool die naar een middelbare school in Zaandam ging. De meeste klasgenoten gingen naar de middelbare in het dorp. Haar school St. Michaël College ligt tien kilometer verderop. Ze bouwt veel conditie op door elke dag naar school te fietsen. Alleen met regen en wind vindt ze het vreselijk. In het begin van de middelbare verliep het vrienden maken wat moeizaam. Maar halverwege het eerste jaar is dat helemaal goed gekomen. Eva: “Ik zit nu in de derde klas van het Vwo. Dat betekent, meer vakken en elke dag meer huiswerk. Engels vind ik het leukst, omdat dit een makkelijk vak is. Studeren gaat best goed en de toetsen ook. Maar soms krijg ik de stress moeilijk onder controle. Gelukkig heb ik een groene kaart waarmee ik bij grote toetsen een kwartiertje meer tijd krijg. Deze groene kaart heb ik via Kempenhaeghe gekregen, samen met een verklaring voor de NF. Hij geldt voor al mijn opleidingen die ik nog ga doen. Ik zet de groene kaart niet altijd in hoor, alleen bij de grotere toetsen, dan ben ik wat rustiger. Ik heb nog geen idee wat ik ná het Vwo wil gaan doen. Over een poosje ga ik mijn profielkeuze maken.”
Wat doet ze als ze tijd over heeft? Eva: “Ik houd van gamen op mijn PlayStation. Ik speel graag het FIFA Football spel, Minecraft, Fortnite en Rocket league. Ik zit ook veel op mijn mobiel om te Whatsappen met vriendinnen, of ik kijk rond op Instagram, Snapchat en TikTok. Ik maak, samen met een vriendin, af een toe een filmpje, maar zet die echt niet op TikTok. Ja, ik ben wel handig met mijn mobiel en spelletjes, maar ik zit niet de hele dag te TikTokken hoor. Ik spreek ook graag af met vrienden. Een vriendin van mij woont twintig stappen verderop. We trekken veel met elkaar op. Uitjes en vrienden maken me wel blij. We gaan wel eens naar de stad, of gewoon een rondje skeeleren. En ik word blij als er rust is en geen stress.”
“Ik word blij als er rust is en geen stress”
Diagnose & ziekteverloop
Tijdens de zwangerschap van Edith werd een vlokkentest gedaan, waaruit bleek dat Eva NF1 had. Op dat moment moest Edith een keuze maken, maar ze wilde de zwangerschap niet afbreken. Wanneer merkte Eva dat ze NF1 had? Eva: “Ik ben anders dan anderen. In het zwembad kijken mensen naar me omdat ik veel café au lait vlekken heb. Die vlekken vind ik niet zo fijn. Ze zitten op mijn armen, benen, buik en rug, en ik heb twee kleine neurofibromen op mijn rug en schouder. Ik heb een milde vorm en heb geen pijn. In het begin moest ik veel naar het ziekenhuis voor onderzoek. Dát vond ik dan weer wel leuk, want dan hoefde ik even niet naar school. De testjes in het ziekenhuis vind ik nog steeds grappig. Ik moet dan op mijn hakken en tenen lopen en spelletjes en testjes doen. Ik ga nu één keer in de twee jaar naar het Erasmus in Rotterdam, want het gaat goed met me. Ik heb momenteel ook niet veel last van NF, ook geen hoofdpijnen. Moe ben ik alleen wanneer ik weer eens te laat naar bed ben gegaan. We praten vaak over NF. Mijn moeder heeft ook NF1 en zij weet er alles over. En ik heb het kinderboek ‘Koen & Dapper’ gelezen. Ik weet dat het een hormoongevoelige ziekte is, dus het kan nog erger worden. Daar ben ik bang voor, ik wil dit écht niet. Het zou fijn zijn als het blijft zoals het nu is, en er niet meer bultjes bijkomen.”
Toekomst en dromen
Heeft Eva dromen voor de toekomst? Eva: “Niet persé. Ik wil geen profvoetballer meer worden, maar wel graag mijn Vwo-diploma halen zonder te blijven zitten. Ik denk eigenlijk niet veel na over later. Ik leef liever in het nu.”
NFVN
Eva gaat niet naar de jongerendag, want die is voor 18+. Eva: “Als er leuke uitjes zijn vind ik het leuk om met mijn moeder mee te gaan, en ook naar de ledenvergaderingen. Daar worden vaak spelletjes en activiteiten voor kinderen georganiseerd. En je kunt er lekker buiten zitten. We moeten elkaar als jongeren nog een beetje vinden, maar het is goed dat de NFVN zoveel uitjes regelt.”